medicatie

Na de eerste verbazing dat ik de diagnose astma kreeg, ben ik nu in de fase dat ik me afvraag hoe ik alle signalen van benauwdheid al die jaren heb kunnen missen. Het is verwarrend. Ineens bedenk ik me dat ik eigenlijk dag en nacht bezig ben met ademhalen. Ik was en ik ben er altijd bewust mee bezig en ik besef me nu dat dit waarschijnlijk niet normaal is. Ik moet altijd, of ik nu rustig op de bank zit of dat ik actief sport of werk of wat dan ook aan het doen ben, bewust op mijn ademhaling letten. Vreemd dat dit me nooit echt opgevallen is, dat ik er nooit over nagedacht heb dat dit apart is en dat dit niet zou moeten.

Als je erg actief bent, bijvoorbeeld bij het sporten of trappenklimmen of klussen ofzo, dan let je op je ademhaling, dan hijg je en dan snak je even naar zuurstof, dat is normaal. Maar het schijnt dus niet normaal te zijn dat je dit dag en nacht doet ook als je gewoon rustig op een stoel zit en een filmpje kijkt.

Nu heb ik dus medicatie, ik gebruik de Foster met voorzetkamer en ik vind dit medicijn wel ingewikkeld. Ondanks dat ik meer lucht heb, moet ik nog wel de hele dag nadenken over mijn ademhaling. Is dit omdat ik er zo aan gewend ben om er op te letten of kom ik nog steeds zuurstof tekort. Voor mijn gevoel kom ik nog steeds zuurstof tekort, moet ik nog steeds tussendoor even stilstaan en diep proberen door te ademen wat vaak niet lukt. Ik moet nog steeds speciale technieken gebruiken met in- en uitadem methodes om weer echt een hap lucht binnen te krijgen.

Volgende week kan ik langskomen op de longpoli om hier verder naar te kijken. Ik kan me er weinig bij voorstellen om te kunnen ademen zonder er actief over na te denken, ik ben wel heel blij dat ik meer zuurstof binnenkrijg dan een week geleden. Ik heb nu ook ontdekt hoeveel lichter het leven is als je wat vaker moeiteloos zuurstof binnen krijgt.